- huy, karakter
- шэны/щэн
Турецко-адыгский словарь. Хъуажъ Фахъри. 2007.
huy, karakter
Смотреть что такое "huy, karakter" в других словарях:
KARAKTER — yun. Huy. Mizac. Seciye. Bir şeyi benzerlerinden ayırdetmeğe yarayan temel hususiyet … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
SECİYE — Huy, karakter. Huy güzelliği. Ahlâk durumu … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
meşrep — is., bi, esk., Ar. meşreb 1) Yaradılış, huy, karakter, mizaç Bunların arasında bilhassa Vehbi Dede isminde Mevlevi bir musikişinas tanıdı ve meşrebine uygun buldu. H. E. Adıvar 2) Davranış biçimi Kişilik genel çizgisi meşrep olarak bilinir. N.… … Çağatay Osmanlı Sözlük
seciye — is., Ar. seciyye Yaradılış, huy, karakter Halk seciyesi en fazla türkülerde abartılı bir şekil alır. R. H. Karay … Çağatay Osmanlı Sözlük
şemail — is., esk., Ar. şemāˀil 1) Dış görünüş 2) Huy, karakter … Çağatay Osmanlı Sözlük
tabiat — is., Ar. ṭabīˁat 1) Doğa İnsan zekâsı, tabiatın içinde değil, tabiatın yanında, ayrı bir kuvvettir. A. Haşim 2) Doğal özellik Arazinin tabiatı. 3) Güzeli ayırma melekesi, zevk, beğeni Abdi Bey, tabiat sahibi, altıncı kat terasında böyle bir bahçe … Çağatay Osmanlı Sözlük
TABİAT — (Tabia) Yaratılış, huy, karakter. * Âlem ve içindekiler. Şeriat ı fıtriyye. Hadiselerin ve varlıkların bağlı olduğu kanunlar. Allah, tabiatı yarattığı ve varlıkların nasıl hareket edeceğini kanunlariyle ve emirleriyle tayin ettiği halde Allah ı… … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
mizaç — is., cı, Ar. mizāc 1) Huy, yaradılış, tabiat, karakter Birdenbire mizacı değişen Sabri yi kadınlardan bile tanımayan kalmadı. Ö. Seyfettin 2) esk. İnsan vücudunun fizyolojik yapısı, sağlık … Çağatay Osmanlı Sözlük
tab — 1. is., esk., Ar. ṭabˁ Mizaç, huy, tabiat, karakter 2. is., Ar. ṭabˁ Bası Birleşik Sözler tabetmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
